Fiolet powstaje z połączenia dwóch bardzo popularnych kolorów: czerwonego i niebieskiego. Rzadko występuje w przyrodzie i dlatego nie nadano mu tak wielu symbolicznych znaczeń, jak bieli i czerni, później czerwieni, a w dalszej kolejności żółci, zieleni i błękitowi. W języku polskim określenie „fioletowy” pojawiło się dosyć późno, bo dopiero w drugiej połowie XVII wieku. Tak jak w wypadku pomarańczowego, którego nazwa pochodzi od owocu, tak i fioletowy swą nazwę zawdzięcza przyrodzie, a dokładnie – drobnym, niepozornym fiołkom. Do XVII stulecia nasi przodkowie o przedmiotach w tym kolorze mówili „fiołkowe” bądź „wijolkowe”, po łacinie bowiem fiołek to viola. W XVI wieku występowało także określenie „hiacyntowy”, od nazwy innej rośliny – słodko pachnącego hiacyntu. Co zaskakujące, oprócz przymiotników „fiołkowy” i „hiacyntowy” funkcjonował także… „brunatny”, który dziś kojarzy nam się z ciemnym brązem. „Brunatny” stosowano zamiennie z „fiołkowym” jeszcze do XIX wieku. Inne określenie używane również obecnie, szczególnie w odniesieniu do jasnych, ciepłych, wpadających w róż odcieni fioletu, to „lila”.

Zobacz więcej pobierając plik PDF po prawej stronie.