Bardzo wiele ciekawych legend kryje w sobie najwspanialsza budowla Gdańska –
Bazylika Mariacka.
Ten największy na świecie ceglany kościół gdańszczanie wznosili aż 159 lat. Pierwsze prace
rozpoczęto już w 1343 r. a ostatnią cegłę położono w 1502 r. Bazylika Mariacka ze względu
na swoją okazałość niegdyś była nazywana „koroną miasta Gdańska”. W kościele może się
zmieścić nawet 25 tysięcy osób.
Bazylika Mariacka ma 105,5 m długości. Wspaniałe filary wspierają gwiaździste sklepienie.
Światło do świątyni wpada przez ogromne okna. Największe z nich to witraż (ozdobne okno
wykonane z kawałków kolorowego szkła). Do kościoła prowadzi siedem bram,
umieszczonych od strony każdej okalającej go uliczki. Cechą charakterystyczną świątyni jest
wysoka na 82 m wieża.
W kościele znajduje się obecnie wiele zabytkowych dzieł sztuki sakralnej (kościelnej),
rozmieszczonych w licznych kaplicach (bocznych częściach kościoła z własnymi ołtarzami),
należących kiedyś do bogatych rodów, bractw i cechów rzemieślniczych. Posiadanie własnej
kaplicy wiązało się z wysokim statusem społecznym. Tylko najbogatsze rody
i stowarzyszenia było stać na jej wykup i utrzymanie.
Przy kościele znajduje się plebania, czyli dom, w którym mieszkają księża. Została ona
zbudowana w 1518 r. Właśnie od tego miejsca, czyli od plebanii rozpoczniemy naszą
wędrówkę śladami legend Bazyliki Mariackiej. Następnie przejdziemy w stronę głównej
bramy kościoła, by zapoznać się z legendą o stolemie. Wewnątrz kościoła czekają na nas trzy
wspaniałe zabytki: zegar astronomiczny, chrzcielnica i tabernakulum.