W trakcie trzeciego spaceru tegorocznej edycji Gdańskich Miniatur odwiedzimy Stare Miasto, położone nad niezwykłym zabytkowym kanałem.

W dawnych czasach, gdy nie było jeszcze prądu, najważniejsze źródło energii stanowiła woda. Dzięki niej mogły działać młyny, kuźnie (zakłady obróbki metalu), tartaki (miejsca, gdzie tnie się drewno) i folusze (warsztaty obróbki tkaniny z wełny). Woda napędzała koła, które uruchamiały urządzenia. Jednocześnie zabierała
zanieczyszczenia i odpady powstające w toku produkcji. Dlatego w średniowieczu (okresie panującym w Europie od V do XV wieku) osady i miasta zakładano nad rzekami. Ilość wody w rzece zależy od pory roku. Latem zdarzają się susze i wtedy poziom rzeki opada, natomiast wiosną szybko rośnie z powodu roztopów. Aby lepiej panować nad żywiołem, ludzie regulowali nurt wody, budując śluzy i tamy. Innym rozwiązaniem była budowa kanałów. Poziom wody w takich „sztucznych rzekach” łatwo było kontrolować i nim sterować. Kanały dostarczały także wody pitnej i zasilały fosy, czyli rowy otaczające zamki i miasta. Na pomysł wybudowania kanału, który zapewniałby Gdańskowi wodę i energię, wpadli Krzyżacy.