W średniowiecznym i nowożytnym mieście kat był niezbędny. Mniejsze ośrodki często wypożyczały katów w zależności od potrzeb, natomiast w wielkich miastach władze utrzymywały takiego urzędnika na stałej pensji. Tak było również w przypadku Gdańska. „Mistrz małodobry”, jak w staropolszczyźnie nazywano kata, był postacią niezwykle barwną. Z jednej strony człowiek nieczysty, otoczony społecznym tabu, którego nieczystość przenosiła się symbolicznie na każdego, kto dotknął samego kata bądź tylko jego rzeczy. Z drugiej – niezbędny trybik w machinie miejskiej sprawiedliwości. Z tego powodu istniały całe dynastie katowskie, synowie mistrzów bowiem często nie mieli wyboru, jak tylko przyuczyć się do zawodu wykonywanego przez swoich ojców. Nad Motławą do takich rodów należeli chociażby Schöpsowie. W miastach kaci musieli nosić specjalną odzież, która z daleka informowała mieszczan o ich profesji – w Gdańsku było to odzienie w kolorze niebieskim.

Zapraszamy do zapoznania się z pełnym opisem w dokumencie PDF.