W trakcie czerwcowych Miniatur będziemy zwiedzać kościoły i szpitale położone w centrum miasta. Nieduży kościół św. Elżbiety, stojący przy Podwalu Grodzkim, mija codziennie wiele osób, ale mało kto tu zagląda. Jeszcze mniej osób wie, że w przylegającym do niego żółtym budynku, gdzie mieszkają księża pallotyni, znajdował się szpital, założony jeszcze w średniowieczu (okres pomiędzy V a XV wiekiem).

Tuż za szpitalem i kościołem św. Elżbiety wznosi się jeszcze jedna świątynia i klasztor. Kościół św. Józefa, którym obecnie opiekują się misjonarze oblaci, jest małym obiektem, ale zgodnie z pierwszymi planami miała tu powstać duża świątynia wielkości gdańskich kościołów św. Jana czy św. św. Piotra i Pawła. O planach tych przypomina stojąca samotnie przed kościołem brama. Pierwotnie do niej sięgać miał kościół.

Po zwiedzeniu tych obiektów udamy się na Osiek, który był kiedyś samodzielną osadą zamieszkaną przez rybaków, lecz pod koniec XV wieku został przyłączony do Starego Miasta. Znajdują się tu dwa ciekawe zabytki. Biały jednopiętrowy budynek przy placu Obrońców Poczty Polskiej nie jest zwykłym domem – zbudowano go w 1699 roku z myślą o najuboższych oraz o porzuconych dzieciach i sierotach. Dzieciom oprócz schronienia i wyżywienia zapewniano także zdobycie wykształcenia, a później pomagano znaleźć odpowiednią pracę. Nazwa placu natomiast odnosi się do polskich pocztowców, którzy 1 września 1939 roku próbowali odeprzeć atak sił niemieckich. Niewiele osób pamięta, że budynek, w którym znajduje się obecnie Muzeum Poczty Polskiej, zbudowano jako szpital wojskowy w latach 1843–1844, a pocztę ulokowano tu dopiero po utworzeniu Wolnego Miasta w 1920 roku.