Stylem architektonicznym, który nastąpił po romanizmie, był gotyk. Wykształcił się on na terenie Francji w XII wieku, po czym rozprzestrzenił w zachodniej i północnej części naszego kontynentu. Powstanie i rozwój gotyku związane były z nowymi osiągnięciami budowniczych. Przy wznoszeniu obiektów zaczęto stosować nową konstrukcję, nazywaną systemem przyporowym. Polegała ona na tym, że ciężar, który spoczywał na ścianach i murach, przenoszony był za pomocą łuków na filary wewnątrz budynku i specjalne przypory na zewnątrz. Budowane tym systemem obiekty były wyższe i smuklejsze. W ścianach, które nie musiały już dźwigać całego ciężaru budynku, można było wybić większe okna. Miało to duże znaczenie zwłaszcza we wnętrzach świątyń, ponieważ światło utożsamiano z Bogiem. Dla spotęgowania wrażenia wstawiano witraże, czyli ozdobne okna wypełnione kolorowymi kawałkami szkła. Okres gotyku jest znany z dużych obiektów sakralnych, stąd inne jego określenie: epoka katedr. Jej symbolem stał się kościół Notre Dame, zbudowany w Paryżu – stolicy Francji.

Zobacz więcej i pobierz plik .PDF!