Wiek XX dzięki rozwojowi nauki i techniki przyniósł wiele zmian. Także w architekturze doszło do kilku przełomów. Zastosowano nowe materiały, na przykład żelbet, czyli beton, wewnątrz którego znajdują się metalowe druty, nazywane zbrojeniem. Żelbet został wprawdzie wynaleziony już w XIX wieku, ale na wielką skalę zaczęto go używać dopiero w następnym stuleciu. Według anegdoty przypadkowym autorem tego wynalazku był francuski ogrodnik Joseph Monier. W 1867 roku Monierowi w czasie pracy miał wpaść do kadzi z płynnym betonem druciany koszyk. Gdy ogrodnik wyciągnął koszyk ze stwardniałym betonem, okazało się, że uzyskał bardzo wytrzymały materiał (odporny m.in. na mróz). Monier zaczął wykorzystywać żelbet do produkcji ogrodowych donic. W budownictwie nowy materiał zastosował François Hennebique, który w 1892 roku opracował system konstrukcji żelbetowej. Już wcześniej używano metalu jako materiału konstrukcyjnego, na przykład przy wznoszeniu hal fabrycznych i mostów. Przykładem ogromnego potencjału stali jest słynna wieża Eiffla, której budowę zakończono w 1889 roku.